پند هایی از امام رضا علیه السلام

1- انس با خدمتکار

یاسر، خدمتکار امام رضا علیه‏السلام می‏گوید: امام رضا علیه‏السلام هر وقت فرصت پیدا می‏کردند، همه خدمتکاران را از کوچک و بزرگ، دور خود جمع می‏کردند و با آنان به گفت‏وگو نشسته و مأنوس می‏گشتند.

آنان هم با ایشان انس پیدا می‏نمودند و هر گاه سر سفره می‏نشستند، از هیچ کدام آنان غفلت نمی‏کردند، حتی از اصطبل‏دار و حجامت‏گر.

عیون اخبارالرضاج2

2- بخل

بزنطی گوید: نامه‏ی‏ امام رضا علیه‏السلام را به ابوجعفر علیه‏السلام چنین خواندم: ای ابو جعفر! شنیده‏ام هنگامی که سوار مرکب می‏شوی، غلامان، تو را از درب کوچک خارج می‏کنند و این از بخل‏شان است که نمی‏خواهند خیر تو به کسی برسد. به حق پدری که بر تو دارم، از تو می‏خواهم که رفت و آمد شما جز از درب بزرگ نباشد، و چون بیرون می‏روی، با خود سیم و زر داشته باشی تا هر کس چیزی از تو خواست، به او بدهی.

اصول کافی ج4

3- برآوردن حاجت

شیخ صدوق از ابراهیم بن عباس روایت کرده که: هرگز ندیدم حضرت امام رضا علیه‏السلام کسی را به زبان بیازارد و ندیدم که کلام کسی را قطع کند. او هیچ‏گاه در حضور کسی پای خود را دراز نمی‏کرد و در هیچ مجلسی به احترام حاضران، تکیه نمی‏داد و از برآوردن حاجت هیچ نیازمندی دریغ نمی‏ورزید.

منتهی الامال ج2

4- برخورد با خدمتکار

نادر، خدمتگزار امام رضا علیه‏السلام می‏گوید: امام رضا علیه‏السلام حلوای گردویی را لقمه کرده و به من داد.

محاسن برقی ج2

5- برخورد با فرزند

کاتب امام رضا علیه‏السلام می‏گوید: امام رضا علیه‏السلام فرزند خود امام محمّد تقی علیه‏السلام را در حالی که کودکی بیش در مدینه نبود، جز با کنیه‏اش یاد نمی‏کرد و می‏فرمود: «پسرم ابو جعفر علیه‏السلام به من این چنین نوشته»، و او را با تعظیم، مخاطب قرار داده و در نهایت بلاغت و زیبایی، جواب نامه‏هایش را می‏داد.

عیون اخبارالرضاج2

6- بزرگوارترین

ابن ابی الحدید معتزلی، یکی از علمای بزرگ اهل سنّت می‏گوید: علی بن موسی‏الرضا علیه‏السلام دانا‏ترین، با سخاوت‏ترین و بزرگوارترین مردم از جهت اخلاق و رفتارهای انسانی بود.

شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج 15

تنظیم : بخش کودک و نوجوان